Pikeun naroskeun ngeunaan budaya anu dicetak dina jajahan sami sareng naroskeun kumaha peradaban Kulon nembus nagara urang.
Buku anu dicitak sanés anu nyéépkeun fungsina dina panggunaan anu éksklusif sareng praktis bawahan. Buku mangrupikeun objék khusus dugi ka éta tempat tulisan, anu ngamungkinkeun pamikiran diréproduksi henteuna, ngalangkungan waktos sareng rohangan. Di Éropa sorangan, penemuan mesin cetak tipe bergerak tiasa nyiptakeun maksimal kamungkinan panyebaran naon anu panginten, ngalangkungan média tinulis, sareng parantos masihan budaya Barat salah sahiji alat anu paling kuat. Kalayan penemuan ieu, dilarapkeun dina Gutenberg's Bible antara taun 1449 sareng 1556, produksi buku cetak parantos dugi dina waktosna ngiringan ékspansi Éropa, ngabantosan pikeun ngahirupkeun sareng nyusun tradisi budaya Old World di daérah sareng kaayaan anu jauh sakumaha jalma-jalma anu dipendakan ku Spanyol di tanah Amérika.
Penetrasi lalaunan ka kalér
Muka rute ngalangkungan pedalaman Spanyol Anyar mangrupikeun kasus ilustrasi. Camino de la Plata ngagabung kana daérah Spanyol Anyar sareng daérah kalér, ampir-ampiran ditandaan ti hiji daérah ranjau ka tempat anu sanésna, di tengah daérah anu lega sareng pendudukna, dina ancaman anu tetep tina kelompok anu mumusuhan, langkung tangguh sareng teu daék ayana Spanyol tibatan réréncangan kidul na. Para penakluk ogé nyandak bahasa na, kriteria éstétika, cara nyusun gaib anu diwujudkeun dina hiji agama, sareng sacara umum imajinasi bentukna béda pisan sareng penduduk pribumi anu aranjeunna pendakan. Dina prosés anu sakedik ditaliti, sareng kirang dipikaharti, sababaraha jejak dokumenter ngabantosan urang pikeun ngonfirmasi yén buku anu dicitak ngiringan urang Éropa dina nembus lambatna ka kalér. Sareng sapertos unsur spiritual sareng material anu sumping, aranjeunna sumping ka daérah ieu ku Royal Path of Tierra Adentro.
Kedah ditetepkeun yén buku-buku henteu kedah ngantosan rute anu bakal ditempuh supados nembongan di daérah éta, tapi aranjeunna sumping kalayan serangan anu munggaran, salaku sahabat anu teu tiasa dihindari tina kamajuan Spanyol. Perlu dipikanyaho yén Nuño de Guzmán, anu nalukkeun New Galicia, nyandak anjeunna sababaraha dekade Tito Livio, sigana tarjamahan Spanyol anu diterbitkeun di Zaragoza taun 1520. Kasus sapertos Fransis Bueno, anu maot di jalan ti Chiametla ka Compostela taun 1574, ngagambarkeun kumaha, ti anu nalukkeun paling terkenal dugi ka padagang anu paling rajin, aranjeunna teras-teras dikaitkeun sareng peradabanna di daérah anu teras jauh, ngalangkungan perusahaan surat. Bueno ngangkut barang-barangna tilu buku ngeunaan spiritualitas: Seni Ngalayanan Gusti, Doktrin Kristen sareng Vita Expide of Fray Luis de Granada.
Sadayana sigana nunjukkeun yén parantos lami, maca sareng ngilikan buku di daérah ieu utamina mangrupikeun prakték individu anu asalna atanapi katurunan Éropa. Dina paruh kadua abad ka-16, kelompok-kelompok pribumi kalér daérah tengah tetep ngan ukur hubungan sésana sareng objék asing ieu, sanaos aranjeunna katarik gambarna.
Ieu diungkabkeun ku dokumén pamariksaan ti 1561, anu ogé mangrupikeun tanda peredaran buku anu ageung dina tanggal anu kawilang awal. Saatos nampi paréntah ti Guadalajara pikeun nganjang ka Real de Minas de Zacatecas, dina raraga milarian padamelan anu dilarang, vikari Bachiller Rivas dipendakan di antara "urang Spanyol sareng jalma-jalma sanés tambang ieu" jumlah buku terlarang anu cekap pikeun ngeusian tilu kantong aranjeunna, anu ngungkabkeun yén bahan cetak éta henteu kakurangan. Diteundeun dina sacristy gareja pikeun nyandak aranjeunna ka Guadalajara, sacristan Antón -na Purépecha asalna- di perusahaan lanceukna sareng sobat India na anu sanésna, muka bungkus ieu sareng mimiti medar konténna di kalangan India anu sanés. Rujukan éta nyasabkeun sabab éta tiasa ngajantenkeun urang nampi minat pribumi kana buku bari henteu kedah silih udag. Tapi Anton sareng India sanés anu ditaroskeun ngaku yén aranjeunna henteu tiasa maca, sareng sakristan nyatakeun yén anjeunna nyandak buku-buku pikeun ningali inohong anu dikandungna.
Kahayang pikeun bahan bacaan anu diduga dina sababaraha kasus wareg ku sababaraha mékanisme. Kaseueuran waktos, buku-buku éta diangkut salaku épék pribadi, nyaéta, anu bogana nyandak éta ti anjeunna daérah sanés salaku bagian tina koperna. Tapi dina kasempetan anu sanésna aranjeunna dipindahkeun salaku bagian tina patalimarga komérsial anu asalna di Veracruz, dimana unggal kiriman buku dipariksa sacara ati-ati ku pejabat Inkuisisi, khususna ti 1571, nalika Kantor Suci didirikan di Hindia. pikeun nyegah panularan ideu Protestan. Teras - ampir sok saatos lirén di Kota Mexico - bentuk-bentukna mendakan jalanna ngalangkungan perantaraan dealer buku. Anu terakhirna bakal ngintunkeun aranjeunna ka pihak anu resep, ngintunkeunana ka supir keled anu ngangkut buku-buku kalér dina tonggong keledai, dina kotak-kotak kai terlindung ditutupan ku kulit pikeun nyegah cuaca anu buruk sareng bahaya di jalan tina ngarusak kargo anu lemes sapertos kitu. Sadaya buku anu aya di belah kalér dugi ka daérah kalér dina sababaraha cara ieu, sareng ayana di daérah anu katutupan ku jalan tiasa didokumentasikeun ti satengah kadua abad ka-16 di Zacatecas, sareng ti abad ka-17 di tempat-tempat sapertos Durango. , Parral sareng New Mexico. Dipaké sareng kadang-kadang anyar, buku-buku éta ngalebetkeun jauh ti angkatna ti toko percetakan Éropa, atanapi sahenteuna ti anu didamel di Mexico City. Kaayaan ieu lumangsung dugi ka dékade katilu abad ka-19, nalika sababaraha printer perjalanan sumping di bagian-bagian ieu nalika atanapi saatos perjuangan kamerdékaan.
Aspék komérsial
Ngadokumentasikeun aspék komérsial sirkulasi buku-buku éta, tapi, usaha teu mungkin sabab buku-buku éta henteu mayar pajak alcabala, sahingga patalimarga na henteu ngahasilkeun rékor resmi. Kaseueuran ijin pikeun ngangkut buku ka daérah penambangan anu aya dina arsip pakait sareng paruh kadua abad ka-18, nalika waspada kana medar bahan cetak dikuatkeun pikeun nyegah panyebaran ideu tina Pencerahan. Nyatana, kasaksian anu aya hubunganana sareng pangiriman barang-barang almarhum - kasaksian - sareng kontrol idéologis anu badé didamel ku ngawaskeun sirkulasi bahan cetak, mangrupikeun operasi anu paling sering ngabéjaan urang naon jinis téks anu disebarkeun dina Camino de La Plata ka daérah anu nyambung.
Dina istilah numeris, koleksi anu paling ageung aya di jaman kolonial nyaéta anu dikumpulkeun dina sidang Franciscan sareng Jesuit. Zacatecas College of Propaganda Fide, contona, tempatna langkung ti 10.000 jilid. Pikeun bagian na, perpustakaan Jesuits of Chihuahua, anu inventarisasi taun 1769, ngagaduhan langkung ti 370 judul -na dina sababaraha kasus ngaliput sababaraha jilid-, henteu ngitung anu dipisahkeun sabab dilarang karya atanapi kusabab éta parantos parah pisan. . Perpustakaan Celaya ngagaduhan 986 karya, sedengkeun San Luis de la Paz ngahontal sajumlah 515 karya. Dina sésana perpustakaan Jesuit College of Parras, dina 1793 langkung ti 400 diaku. Kumpulan ieu seueur pisan anu tiasa digunakeun pikeun penyembuhan jiwa sareng pelayanan agama anu dilakukeun ku para sadulur. Janten, misil, breviaries, antiphonaries, bibles sareng repertoires khutbah diperyogikeun kontén dina perpustakaan ieu. Perkara anu dicitak ogé nguntungkeun pikeun ngabantosan bakti di antara kaum awam dina bentuk novenas sareng kahirupan para wali. Dina pengertian ieu, buku mangrupikeun bantosan anu teu tiasa digentoskeun sareng pituduh anu manpaat pisan pikeun nuturkeun prakték koléktif sareng masing-masing agama Kristen (massa, solat) diasingkeun daérah-daérah ieu.
Tapi sifat pagawéan misionaris ogé nungtut élmu dunya langkung. Ieu ngajelaskeun ayana di perpustakaan kamus ieu sareng tata basa bantu dina pangetahuan ngeunaan bahasa autochthonous; tina buku-buku ngeunaan astronomi, ubar, bedah sareng herbalisme anu aya di perpustakaan Colegio de Propaganda Fide de Guadalupe; atanapi salinan buku De Re Metallica karya Jorge Agrícola - anu paling berwibawa ngeunaan pertambangan sareng metalurgi waktos éta - anu mangrupikeun buku tina Jesuits of the Convent of Zacatecas. Tanda seuneu anu dilakukeun di ujung buku, sareng anu dianggo pikeun ngaidentipikasi milikna sareng nyegah maling, ngungkabkeun yén buku sumping di biara sanés ngan ukur ku pameseran, salaku bagian tina hadiah anu dipasihkeun ku Karajaan, pikeun Salaku conto, pikeun misi Fransiskan, tapi aya kalana, nalika dikirim ka biara-biara sanésna, para biarawan nyandak jilid ti perpustakaan anu sanés kanggo ngabantosan kabutuhan material sareng spiritualna. Prasasti dina halaman buku ogé ngajarkeun ka urang yén, kusabab masing-masing kagungan frékuér, seueur jilidna janten komunitas agama saatos pamilikna.
Tugas atikan
Tugas pendidikan anu dilakukeun ku para sadulur, khususna urang Yésua, ngajelaskeun sifat tina seueur judul anu muncul dina perpustakaan konvénsual. Bagéan anu saé ieu mangrupikeun jilid dina teologi, koméntar ilmiah ngeunaan téks alkitabiah, studi sareng koméntar ngeunaan filsafat Aristoteles, sareng buku panduan rétorika, nyaéta, jinis élmu anu dina waktos éta mangrupikeun tradisi hébat budaya melek sareng pendidik ieu ngajaga. Kanyataan yén kaseueuran téks-téks ieu aya dina basa Latin, 'sareng latihan anu panjang diperyogikeun pikeun ngawasa hukum skolastik, teologi, sareng filsafat, ngajantenkeun ieu tradisi janten diwatesanan sahingga gampang mati nalika lembaga ngaleungit. dimana éta dipelak. Kalayan paréntah agama punah, bagian anu hadé tina perpustakaan biara mangrupikeun korban penjarahan atanapi pengabaian, sahingga ngan sakedik anu salamet, sareng ieu sacara fragmen.
Sanaos koleksi anu paling terkenal ayana di biara-biara utama, kami terang yén para pendeta masihan seueur buku anu penting bahkan pikeun misi anu paling jauh. Dina 1767, nalika pengusiran Paguyuban Yesus ditetepkeun, buku anu aya dina salapan misi di Sierra Tarahumara jumlahna aya 1.106 jilid. Misi San Borja, anu salah sahiji jilidna, ngagaduhan 71 buku, sareng ti Temotzachic, anu paling lega, sareng 222.
Jalma awam
Upami panggunaan buku sacara alami langkung akrab pikeun agama, panggunaan anu biasa dipasihkeun ku jalma-jalma dina buku cetak langkung ngungkabkeun, sabab interpretasi anu aranjeunna damel tina anu aranjeunna baca mangrupikeun hasil anu kirang dikontrol dibanding anu kahontal ku anu parantos ngalaman latihan sakola. Kagunaan buku ku populasi ieu ampir-teras dilacak berkat dokumén surat wasiat, anu ogé nunjukkeun mékanisme anu sanés tina medar buku. Upami aya almarhum anu ngagaduhan buku salami éta hirup, aranjeunna sacara saksama hargana pikeun lélang sareng sésana hartana. Ku cara kieu buku-buku ngarobih pamilikna, sareng dina sababaraha waktos aranjeunna ngalanjutkeun jalan langkung jauh sareng ngalér ngidul.
Daptar anu napel kana wasiat biasana henteu lega pisan. Kadang-kadang ngan ukur aya dua atanapi tilu jilid, sanaos dina waktos anu sanés jumlahna dugi ka dua puluh, khususna pikeun jalma-jalma anu kagiatan ekonomina dumasar kana élmu melek. Kasus anu luar biasa nyaéta Diego de Peñalosa, gubernur Santa Fe de Nuevo México antara taun 1661-1664. Anjeunna ngagaduhan sakitar 51 buku dina 1669, nalika pasipatanana disita. Daptar pangpanjangna dipendakan tepatna diantara pejabat karajaan, dokter, sareng sarjana hukum. Tapi di luar téks anu ngadukung tugas propésional, buku anu dipilih sacara bébas mangrupikeun variabel anu paling narik. Ogé daptar leutik kedah nyasabkeun, sabab, sakumaha parantos urang tingali, sababaraha jilid anu aya pangaruhna langkung kuat nalika dibaca sababaraha kali, sareng pangaruh ieu diperpanjang ngalangkungan pinjaman sareng koméntar biasa anu biasana dihudangkeun di sakuriling aranjeunna. .
Sanaos maos nyayogikeun hiburan, henteu kedah dipikirkeun yén lieur mangrupikeun hiji-hijina akibat tina prakték ieu. Janten, dina kasus Nuño de Guzmán, kedah diémutan yén Puluhan Tito Livio mangrupikeun carita anu luhur sareng megah, ti mana Renaissance Éropa ngagaduhan ide henteu ngan ukur ngeunaan kumaha kakuatan militér sareng pulitikna diwangun Roma Kuno, tapi kaagunganana. Livy, disalametkeun ka Kulon ku Petrarch, mangrupikeun salah sahiji bacaan favorit Machiavelli, ngainspirasi réfléksi na tentang kakuatan kakuatan pulitik. Henteu jauh yén cariosanna ngeunaan perjalanan epik, sapertos carita ti Hanibal ngalangkungan Pegunungan Alpen, mangrupikeun sumber inspirasi anu sami pikeun parebut di Hindia. Urang tiasa émut di dieu yén nami California sareng penjelajahan di beulah kalér milari El Dorado ogé motifna diturunkeun tina buku: bagian kadua Amadís de Gaula, ditulis ku García Rodríguez de Montalvo. Langkung seueur rohangan anu diperyogikeun pikeun ngajelaskeun nuansa sareng pikeun marios sagala rupa paripolah anu dilakukeun ku panumpang ieu, buku. Garis-garis ieu ngan ukur hoyong ngenalkeun anu maca kana dunya anu nyata sareng imajinér yén buku sareng bacaan anu dihasilkeun di Spanyol Anyar kalér.
