Jaman kolonial ngamotivasi panulis Spanyol pikeun mikaresep Spanyol Anyar. Panggihan langkung seueur ngeunaan literatur waktos ayeuna ...
Nalika Jajahan maju, langkung khususna dina jaman Baroque, dua Spana, Tua sareng Anyar, condong silih mirip, tapi aya kontras anu hébat antara aranjeunna. Seueur panulis Spanyol anu badé sumping ka tanah anyar: Cervantes nyalira nyuhungkeun sagala rupa jabatanana di karajaan-karajaan luar negeri, Saint John of the Cross anu mistis pisan anu parantos nyiapkeun angkatna nalika maot ditutup, sareng panulis anu sanés, sapertos Juan de la Cueva, Tirso de Molina sareng Eugenio de Salazar anu cerdik nyéépkeun sababaraha taun di tanah énggal.
Kadang-kadang saurang seniman nambihan ayana permanénna kana pangaruh anu karyana dilakukeun dina budaya barok Dunya Anyar, nanging éksprési literatur Spanyol Anyar ngagaduhan éksponén anu teu kaungkulan Carlos de Sigüenza y Góngora, Sor Juana Inés de la Cruz, Bernardo de Balbuena, Juan Ruiz de Alarcón, Francisco Bramón, Miguel de Guevara -Michoacan anu dikredit ku sonét anu kawéntar "My God does not move me to love you", anu sanés sanés ti San Juan de la Cruz, ogé ti Santa Teresa- komo Fray Juan de Torquemada.
Nyarios barok sastra urang tiasa nyandak sababaraha pertimbangan: Sugan ciri baroque sastra anu paling jelas nyaéta, sigana, kontrasna. Chiaroscuro ieu, anu dina padamelanana mujudkeun dirina salaku paradoks, kontradiksi sareng panggunaan tésis sareng antitésis, ampir mangrupikeun gejala anu teu jelas ngeunaan panggunaan basa barokah: hayu urang pikir, contona, sonét Sor Juana Inés de la Cruz: "al Anu teu syukur ninggalkeun kuring milarian pameget, / anu nuturkeun kuring henteu sukur / Kuring teras-terasan muja anu dipikacinta ku cinta kuring; / perlakuan salah saha cinta kuring anu teras-terasan milarian ", dina anjeunna, duanana téma sareng kecap-kecap anu digunakeun mangrupikeun demonstrasi anu mutlak sareng anu sabalikna. Panulis henteu ngaku kaaslianana, konsép anu sanés dina jaman Renaissance atanapi masalah Baroque sapertos ayeuna, tapi sabalikna, anggapan demímesisoimitatio, anu jelas dina basa Spanyol nyaéta "nyarupaan, niru adab atanapi polah", éta sababaraha kali masihan panulis invoice sareng reputasina saé. Ieu ngajantenkeun panolakan sareng pamor jalma anu nyerat karya. Sacara umum, tukang nulis nganyatakeun sumberna sareng nyorot pangarang anu mangaruhan anjeunna. Aranjeunna biasana netepkeun analogi, pikeun ngalebetkeun sorangan dina kontéks universal. Salaku conto, Sor Juana nuturkeun pedoman konvensional kode analog barok tradisional: nalika ngeunaan hormat ka batur, contona dina kasus Allegorical Néptunus, anjeunna nyaruakeun anjeunna sareng déwa klasik. Lyric mangrupikeun genre anu paling populér di jaman éta, sareng diantarana sonét ngagaduhan tempat anu khusus. Genre séjén ogé dibudidayakeun, tangtosna: babad sareng téater, disértasi sareng hurup suci sareng karya seni minor sanés. Pujangga barok, kalayan trikna, nganggo paradoks, antitétis, kontradiktif, anu kaleuleuwihi, anu mitologis, pangaruh sastra, épék rongkah, déskripsi anu héran, kaleuleuwihi. Éta ogé ngadamel kaulinan literatur sareng quirks sapertos anagram, emblem, maze, sareng simbul. Rasa pikeun kaleuleuwihanan ngakibatkeun artefis atanapi, sacara baroquely urang bakal nyarios, sabalikna. Téma na tiasa bénten-bénten tapi sacara umum aranjeunna nyarioskeun kontras antara perasaan sareng akal, hikmah sareng kabodoan, surga sareng naraka, karep sareng tenang, samentawis, kasombongan hirup , anu jelas sareng anu leres, ilahi dina sagala rupi, mitologis, sajarah, ilmiah, moral, filosofis, satiris. Aya tekenan panyabab sareng rasa anu jelas pikeun rétorika.
Éling yén dunya mangrupikeun representasi, masquerade, mangrupikeun salah sahiji kameunangan Baroque di jero sareng luar literatur.
